Per ata...

Kam shkruajtur per te gjithe,e per ata te dy skam shkruajtur kurre..Ata te dy,ishin ata qe me dhane jeten...E me pas ishin ata qe e bene jeten time me te mrekullueshme,me magjike,me te bukur se kurr...Asnjehere nuk me kane thene jo per deshirat qe une kam patur,e ashtu papritur cdo gje ma kane realizuar...Kjo nuk do te thot se me mesuan mua te isha ajo llastica,jo perkundrazi,une jam ndyshe...Kam ideale,parime,ambice,seder shume gjera qe e di qe i kam marr nga te dy ata...Gjithmone me kane ngritur ne kembe,sa here un jam rrezuar e kam menduar se nuk do te cohem me ne kemb...Gjithmone me kane bere te shoh,sado qe une isha e verber dhe mendoja se nuk do te shihja me kurr....Ata me ndihmuan qe te ringjallja zemren time,sado qe mendoja se ajo nuk do te rrihte me...Ata ishin aty per mua,dhe une premtoj se edhe une do jem aty per ta...Ju dua mami dhe babi <3